H ü v e l g' ü z

—//

Ben Esmer sesli bir ç o c u ğ u m
——-Esmer bir ülkenin
Sarı buğday tarlalarında Başak vermişliğimle.
Küheylan eyerli bir dağ yolcuğu gibi N e f e s i m
Ağır aksan bir ritimle
Sana geliyorum.
Bir yaz havası sıcaklığıyla
Bir Ağustos'un terli cümleleriyle
Sana ş i i r l e n i y o r u m..




H ‘ a z ‘ a r renkli bir menkıbeydi,
Sesimin alazına sürülen.
Kışın ayakbileklerine bağlanmış,
Yanık bir temmuz teri
b e l k i d e
içimin yangın geçidi..
Sür'gün yemiştim günden ve dünden
Melankolik bir dil sürçmesi işte
Yüreğimin kırık alfabesinden...



Bazen diyorum,
Şiir bakışlarından bir nabız alıp
Kuruyan çöl damarlarımda
Aşkın portresini çizsem.
Bir D e n i z manzarası misal
A n ‘ k a r a Bir hal
Sayısız kilometrelerce ırak..



Ben çöl y ü r e ğ i m d e
Nice öpücükler gömdüm Şafak sökmüş bir sabaha,
Ellerimin mühür aynasından seyrederken dua mevsimlerini.
Kırık su taslarını batırıp fanuslara
Manzarasını denfnetsem hayatımın k a l a n ı n ı n ı.



Ellerimi gömdüm çıplak bir vadinin döşüne
Son bahardır zaman
Y a l a n m ı ş dedi içimdeki derviş kılıklı ademoğlu
Çıkarıp gölgemi mavzer sesli
Bir bahardan..


G
‘
ü
z ‘ müş yaşam...
F e v e r a n Düş...

( kırık alfabe.. son durak.. Denizli )