Hafakanlar Cemiyeti

Soğuk bir demir girerse kalbinize,
Yalnızca şimdiki zamanı değil.
Ve yalnızca şimdiki kara ve şizofren sızıları değil.
En habis anıları da,
Müspet tutkuları da,
Görkemsiz saygıları da,
Kalbinizin kaburgalara en yakın yerine sıkıştıracaktır.

Siz hiç dolmuşta sıkış tıkış gittiniz mi?
Bir yandan ter kokusu, bir yandan rayiha.
Birazcık nefret.

Paslı bir mıh çakarlarsa alnınıza,
Nalbantın iş tuttuğu saf ustalıkla.
Hayır hiçbir zamanki değil.
Öteki ve beriki değil.
Bayram ve ahit günlerinin değil.
En taze,
İlhamın parlayacak olmasına ramak kalasında,
Hapşırmak ve kusmak arefesi.
Tepenizden buram buram bir felç inecektir.

En kalabalıkken çevreniz,
En mahrem yerinize kaşıntı girdi mi hiç, bir sıtma gibi?
Bir çaresizlik silsilesi, umutsuz zamanlar,
Az da sivrisinek vızıltısı başucunuzda dönen.

Zifiri karanlığı yakan güneş tepede dikildiğinde,
Ve yine yalnız değilken tüylerinizi ürperten bir korku girdi mi ciğerinize?
Tam ve dik.

Hiç süpernovalara gözünüz doldu mu?
İhtiyar kadının geçişini burulmadan izlediniz mi?

Yemeği terk edişiniz, değilse kundaktaki bebek cesedinin sarkık kolundan...

Acınıza, kalbinize ve sükûtunuza, suskunca bir nefret besleyip,
Hiçbir yere sığamaz oluşunuza,
Yanlış yapan yavrucağına kederle bakan bir baba gibi;
İçlendiniz mi hiç?