Haketmedim

Yoruldum seni sevmekten
Hergün acı çekmekten
Yalnızlıklarımdan korkuyorum artık
Düşüncelerimden beziyorum
Gülmek için bir tek nedenim bile yokken
Acınacak halime kahkaha yağdırıyorum
Belki de kendimi böyle teselli ediyorum
Bilmiyorum...
Gün geçtikçe azalıyor umutlarım
Sevinçlerim ve nefesim
Bir neden yok sanki mutlu olmama
Yokluğun ne kadar canımı yaksa da
Direniyorum yine de bunlara
Uzakta olunca bir insan daha çok sevilirmiş ya
Ne kadar sevsem de seni
Kaybediyorum yavaşça
Ben yanında olmaya çalıştıkça
Sen uzaklaşıyorsun benden
Bir yabancı gibiydim sanki senin için
Bakışların eskisi gibi anlamlı değildi sanki
Seni seviyorum demiyor artık gözlerin
Dudaklarından süzülen kelimeler
Bu kadar canımı yakmazdı benim
Yerin dibine sokmazdı gururumu sevgimi
Ayakların bu kadar yavaşlamazdı
Yanıma gelmek için
Eskiden her bir kelimen
Bağlardı beni hayata ve sana
Şimdi ise her kelimen
Canımdan bezdiriyor beni
Eskiden aramanı beklemezdim hiç
Hep benden önce davranırdın
Ama şimdi;
Her dakika aramanı bekliyorum
Bir saniye bile o beni yerin dibine sokan sesini duymak için
Biliyorum ayrılıkta insanlar için
Ama bu kadar acı çekmeyi hiçbir zaman
Hak etmedim ben
Yıllar geçti
Sevgim bir zerre azalmadı sana
Hep yanında olmayı istedim
Sadece senin yanında nefes almak yakışırdı bana
Ama görmedin feryadımı
Duymadın çığlıklarımı
Silmedin gözyaşlarımı
Bu kadar sevdikten sonra
Ben hak etmedim bunları
Sensizliği hak etmedim...