Haketmedim...

?Yokluğuna alışma ihtimali korkutuyor beni?
Ciğerlerimin ortasından rüzgar savruluyor
Kaburgamda parçalanan bir fay
Yok olmanın kıyametinde,
Bir akşam üstünün kıyılarına vuruyor bedenimi...
Helalleşemeden ölüyorum.
Meleklerimin dudaklarında kavuşamamışlığının türküsü,
Dört kolun üzerinde tüten bir yalnızlık şarkısı...
?Yokluğuna alışma ihtimali korkutuyor beni?
Gözlerimden çölleşmiş dere yatakları geçiyor.
Ruhumda, sabahlara varamayan bir kuşluk vaktinin,
Tozlu sayfaları yırtılıyor.
Dualarıma amin diyemeden susuyorum...
Kelebeklerimin kanadında özlemlerimin türküsü,
Yitikliğe gidişimin üzerinde susuz gök kuşağının şarkısı
?Yokluğuna alışma ihtimali korkutuyor beni?
Gidişlerinde bile varlığını yaşatırken ruhumda
Alışamamazlıklarımın sancısını sıvazlarken çığlıklarıma
Anlamamazlıklarını yutarken boğum boğum
Akıtamazken imkansızlıklarını deltalarımdan
Soğutmazken yüreğimdeki kor aşkını
Riyaya ve ihanete döllemezken ruhumu
Kanayan avuçlarımda saklarken sabrımı
İhtimallerin ve ümitlerin silinikliğini kondurmazken geleceğe
Ayrılığı yaklaştırmazken eşiklerime
Uzaklıklarını ocağım yapmışken
Yapma çiçekleri sermemişken sabahlarımıza
Azrail'i bu kadar kovmuşken soluğumdan
Sen bu kadar yarınımın katili olmuşken
Hak etmedim ben bu soruyu...