Hakikat

Bir derin bilmecedir hayat olan hakikat,
Yaklaşıyor sessizce, ölüm her an, her saat.
Omuzlar üzerinde taşınırken tabutum,
Hangi kumaş kefenim, hangi ağaç tabutum?
Nice sırlı bir şeydir, nice bilinmeyenler,
Bedenleri sırtüstü gerçeği bilmeyenler.
Ağladıkça ağlıyor bu günahkar gözlerim,
Bulmasaydı yalanı, keşke görmese derim.
Uzadıkça uzuyor üst üste binen yollar,
Ve surat parça parça, manasız geçen yıllar.
Artık kulaklarımda ya çan çalınır ya da zil,
Koştukça uzaklaşır hedefim denen menzil.
Bedenin sancısıyla gökte gezinir kalbim,
Dua diye haykırır hepten çürük bedenim.
Yandı ruhum bir parça hakikatin peşinden,
Yine daldı gerçeğe, çıkamıyor içinden.
İşte, gidiyor ellerimden hayat ve ömrüm,
Yine gerçeğe döndüm, yine gerçeğe döndüm.
Ah beynimden fışkıran izahsız kelimeler,
Nedir bu çile, nedir hayata eklemeler?
Öte alemde bir nur alnımda sabıkası,
Her tesbihin tanesi, rabıta rabıtası.
Hayat artık son bulur, saatin tık-takında,
Rahmet etsin Allah'ım hayat son bulduğunda.