Hakikat

Sen de var olmayanı aramaya ayrılık derim

Şiire başlar gibi gözlerinden akan
İki yakasını birbirine bağlayıp İstanbul'un
Ceketine yalnızlık
Paran
Pulun

Koleksiyonlar sadece hüzün dolu nağmeler fısıldıyor
En kabalist sokaklardan geçerken
Sevginin imanına yakışmayan tavırlar sergisi
Her iç çekişimde
Bir sürgün yaşanıyor
Mecmaül Bahreyn dudaklarında

?Dön
Dolaş
Yine bana gel "
Der gibi
Bakma bana

Evet sevgili; beni yorabildiğince yor
Ölümü yaşamak ölmekten daha zor

Berzah gülüşlerine sıkıştırdığın var ya hani
Havale et gaiplere
Ruhunun nişanesi olsa geri dönmeyeceğin
En abes fiillerde yongalanacaksa yüzün
Gelişin sırrında kaybol
Bulunuşuna imtihandır burası
Gidişine hatırla beni
Hazır ol

Nasıl küçümsenir ölüm nasıl
Beni eken Mücahid biçer

Hakikatin kaderi değildir ömrün