Haklılığın Kanatırken

Adını korkak bir sözcükle,
Bağlıyorum o son cümleme.
Mantıkla çözülemeyen problemlerin,
Hiç bilinmeyenli denklemi oluyorsun.
Biri bilinse yanıtın,
Birinin çözümsüzlüğündesin hep.

Aşkı satır satır yazan,
Cayır cayır yanan yokluğunun alevindeyim.
Ben yine toplamayı seviyorum hayatın matematiğinde.
İnsanlığı reddedermiş gibi gelir o yüzden gidişin.
Düşleri biriktirdiğim gözlerim,
Her sabah açılır da amaçsızca,
Sen başka bir kentte çoktan uyanmış olursun.
İşte ondan her sabah terk edilişim...
Ve ondandır gerçekleri yalanlayışı dilimin.

Mantıkla çözülemeyen bir problemim.
Tüm değerlere seni verdiğimden midir bilinmeyenliğim?
Ve sen sevdiğim...
Çözülemezliğin içinde yaşamayı kabul edemezdin.
Haklı oluyorsun kaçarken,
Haklılığın kanatırken...