Haklıya Hakkını Teslim Etmeyen Bu Düzende Ne Kadar Haksızsan O Kadar Haklısın

Trilyonları değerli para birimimize
Gömüyoruz emeklerinizi
Üstünüzde yüzyıllarca sürecek
Bir tüketim anlayışıyla tepineceğiz


Temelleri sağlam bir orospulukla
Kolon diplerine park edecek söylemler araçlarını
Kurumsal bir iç güdüyle vitrinler dizilecek cenazelerinizde
Kaç kişi ekmek yiyecek cesetlerinizin kokusunda
Evlerine asgari tebessümlerle dönecekler, bilinmez
Ama size minnettar kıçını kaşıyacak bu düzen


Bu yüzden karnınız açken
Çıktığınız gurbet yolculuklarında
Karın tokluğuyla
Tebessümlerinizi özleyen çocuklarınızın
Hüzünlerine gömüleceksiniz


Taşeron bir zehirle
Patronlara peşken çekilen
Hakları tecavüz edilen toplumumuzda
Kirli oyunlarla baş başayken çocuklarımız
Acımızı paylaşacak kadar
Yavşak bir karar mekanizmasıyla
Yasta olacağız


Ölenle yaşayan gözyaşı döküyorken
Babalarının cesetleriyle
Belki de çocukları kavuşacak iki göz odaya
Sözleşmeli bir savaşa direnirken
Emek şehitlerinin dul anneleri
Yaşamak kelimesi uzak, babamla yaşamak özlemleriyle


Ki her yetime kucak açıyor yetim hanelerimiz
Hadi bir alış veriş dünyasını daha müze yapalım
İnsanlık suçlarının zaman aşımlarında
Büyüyorken çocuklarımız


Tarihin dip notuna her zamanki ateşten düşmüşken
Haklıya hakkını teslim etmeyen bu düzende
Ne kadar haksızsan o kadar haklısın


Ölmek her an kaderken
Yaşamanın mucize olduğu bir zamandan
Söz edemeyecek kadar aciz inançların biat vicdanına
Bırakıyorum şiirleri...




yanık kokulu devletimin yanık kokulu düzeninde
yanık kokuyor yokluklar .