Halka

gel
gel biz seninle
içimizin dehlizlerine ektiğimiz
zeytin ağaçlarının felsefesini
nar çiçeklerinin sıcak söylencesini
söğüt ağaçlarının sükunetini düşünelim


karanlığın
büsbütün koyulaşan öfkesinden
bataklığın derinleşen nefretinden
k/ederin keskin süngüsünden uzaklaşalım
arındıralım düşlerimizi
gel...


gel seninle
havadaki turnaların dostluğundan
ders çıkaralım
nakışlayalım türkülerini sesimize


c/erenlerin dağlara tutkusunu sual edelim
ırmakların yağmura hasretini
arıların yediverenlere aşkını konuşalım
gel...


sömürünün
ikiyüzlü tarihini arşivleyen
militarist zorbalığı
darağaçlarını
işkenceleri
faili meçhul ölümleri
konuşmayalım bir süre, n’olur

- çünkü çok yorulduk, çoook -


ama...
sızılı lehçemizin fonetiğini
anıların uçarı tortusuna banalım

ki,
içimizdeki melez sevi
çoğalsın kum gibi
kenetlensin
halka halka
düğüm düğüm
...


gel, ey...
nasırlı ellerimizin h/arından
yemyeşil bir dünya doğuralım.




H. Korkmaz
20/25 Sthlm