Hamam Böceği

Çorak topraklarımdaki müphem gülüm
Hem kendine yabancısın hem tabiata
Yaradılıştan bu yana hasretini çektiğim
Mutluluğu nefse ezada arayan benim!
Bazen nefret kokar mısralarım bazen sen!
Bazen fer arınır teninde diken diken
Ve hep güneş batıdan doğar üzerime
Hiçbir kış evimde ateş yanmadı
Yorgan yatak nedir bilmem!
Kadınlar kesti yolumu, tanrıçalar davetiye yağdırdı
Gözlerimi göbeğinle bağladım, akmadım kimseye
Seyhan kıyılarında dolandım
Sana aldığım ilk ve son hediyemi
Dilberler Sekisinden nehre bağışladım
Şairin kalbi evren kadar geniş ve derin
Yüreğimi göğsüne fırlattım, bütün varlıklar ölür!
Gelip geçer suretler, ezeli ruh yeni libaslara bürünür!
Temmuzda bedenime gölge seren ulu çınarım
Varlığınla Grek'in titanları parmaklarımda hamam böceği
Fildişi kulemde avamın yeri yok!
Kusursuz bir döngü, aşktan köprü gözler can yakan
İstila kurbanı olmasın mavilerin
Senin için olmazım yok!
Ağlama sen!