Haman-ı Dil
Geceleri sensiz, sessiz rüyalara dalıyorum
Sonu gelmek bitmek bilmeyen düşlerle uyuyorum
Hatıralar gelse ne olur ki aklıma ağlıyorum
Ama her bad-ı saba da başlıyor suskunluğum
Ey benim haman-ı dilim(Sevgilim) şimdi nerdesin?
Günler geçse bile sen hep kalbimin içindesin
Karanlığımın tek aydınlığı ise olmuş jale-i ekşim
Ey benim sararmış kezelim...
Ey gülbünümün eşsiz gülü sen düşerken dalından
Fakîd bir sevgiden geriye kalmış ise ibhamların
Bunların tek nedeni ise sadece senin Fâhirsizliğin
Kanla dolmuş olsa bile bu gözler nedense hala senin ihtikârın
saol teşekkür ederim 👍
emek işi bir şiirdi
fazlaca çaba harcadığın ortada
emeğin deger görsün şairim tebrikler 🙂
bad-ı saba : kuzeydoğudan esen ve ruhu okşayan, gönle ferahlık veren hafif rüzgâr. haman-ı dil: gönül eşi, sevgili. Jale-i eşk:kirpiklerin üzerinde duran göz yaşının güneş ışığındaki parıltısı ... Kezel: Kuru yaprak, kuru güz yaprağı. gülbün (F.) [ 1 [ Ú¯Ù?بÙ? .gül ağacı. 2.güllük fakid (A.) [ ÙÙ?Ù?د ] eşi az bulunur. ibhâm (A.) [ ابÙ?اÙ... ] belirsizlik fâhir (A.) [ 1 [ Ùاخر .değerli. 2.şerefli onurlu ihtikâr (A.) [ اØتکار ] vurgun.