Hamuş/sus

Hamuş
Yunmuş
Ak bir gönül.
Susmak başkadır azamet karşında,
Hamuş demişim ya
Sözlerin bittiği nokta.

Nelere susarız,
Susuzluğumuzu kandıran ne?
Bir dünyevi sevgiye mi kavrulur içim
Garip bir kuş olmuş yüreğim.

Hamuş,
Nasıl durursun öyle
Gözlerin, ellerin mana pınarı
Her şeyinle Hak söylerken,
Sustuğun bir kendi
Kendi mi bir söyle.

Ama, bilirim
Bir ses değildir konuşmak:
Kelimeler sözle yazılmaz sade,
Öyle konuşur ki
Bir çok şey
Neler neler anlatır
Sessizden sesleriyle.

Bak koca dağ
Haşmetiyle susar mı?
Göklerin bulutları sıra sıra cümleler.
Allah yağmurla kaç sesli rahmet indirir,
Ya sevgilinin gözünden inenler
Kimin yüreğine
Derinden bir ah çektirir.

Hamuş,
Susmak değil bu
Sessizliğin nihavent makamı
Kalbimin en derinde akan duygu.
Haydi bir daha sus
Yüreğin, gözlerin
Gül gibi gönlün açılsın ki,
Sessiz sessiz gülsün
Sen, güzeller güzeli hamuşsun.

(Ocak 2011 İstanbul)