Han Kapıları

Yokuşlar saclarını tararken ak düşürdü
Bu ağır yükten fidan boyun büküldü
Gün oldu ağır ağır dişlerin söküldü
Mazinin fırtınası erken gelip geçti


Yaktılar ömrün taze gülünü bir bütün
Dün baktım ki sana Venüs heykelinden kalma sütun
Bu gün baktım ki cilası dökülmüş duvar
Mazinin tasası yüreğimizden su içti


Öyle güzeldin ki bakmaya kıyamadığım
Öyle uzaktın ki hasretinden uzayamadım
Ben bana fakir sen uzaktaki zengin
Nehirler akıp geçer, deniz dingin

Ceylandın en münafık rüyamı süsleyen
Kırık piyanonun sesinde gökyüzünü örseleyen
Yüreğimin camekânını kırp içeriye giren
Han kapılarında gözlerimiz, izlerimiz kaldı
Gülüm.