Hangi

Dağılmayız sanıyorduk
Ayrılmayız öyle kolay kolay
Ne bitmez denilen
Kavgalarımız olurdu da
Sabaha kalmaz barışırdık.
Sen çocuk, ben çocuk
Gülüşür gülüşür dururduk,
Belki bilmiyorduk ayrılığı
Belki hiç düşünmüyorduk.
Daha ikimizde çocuktuk
Ellerimiz bir birleşti mi
Bırakmayız sanıyorduk.
Biz rüzgârı sadece
Sahil kenarında el ele tanıdık.
Şimdi soruyorum sana
Hangi ayrılık rüzgârının
Yeline kapıldık?

Sana dönmüştüm yüzümü
Ne zaman ne yana baksam
Sende bulmuştum son sözümü
Seni kitaplara yazmıştım
Sana Allah gibi tapmıştım
Senin bana bunu yapacağını
Bir okumuşun peşinden gideceğini
Nereden bilecektim.
Onca yaşanmışa aldırmadan
Çekip gidiyorsun
Helal olsun sana helal
Hangi toprağın altında
Bitecek bir gün bu vebal.