Hani Gurbet

Ben seni gurbete;
Bulutların üstünde uç,
Denizde balıklar gibi ıslan,
Ateşte kor gibi yan diye mi,?
Gönderdim.

Hani, gurbet özgürlüktü
Sevdiğini özlemekti, hani ölümdü.

Hani gurbet
Bir tren düdüğünde, el sallamak
Yâda postacıdan mektup yollamak
Gözyaşı dökerek ağlamaktı,

Hani gurbet Ne yolcu ne hancı,
İçinde buruk acı,
Kalbinde bir sancıydı.

Hani gurbet,
Güneş gibi doğup, batan
Seveni, sevileni ayırıp atan
Hani aşkı, sevgiyi satandı...

Hani gurbet ne sen ne ben
Eşikten çıkıp gidince,
Aşkı, sevgiyi, hasreti, yanmayı öğretendi

Hani gurbet gönül yarası,
Cennet ile cehennem arası
Hani fakirin ekmek parasıydı

Hani gurbet
Cana, canana zülüm
Bedende ölümdü, ölüm...



İZMİR