Hani Nerede Elleriniz

sesim ağzımda dondu yine
suskun öykülere alışık ruhumun
içine doğru yolculuk var

ıssızlığıma aldırmadınız

siyah eldivenini tutuyor gökyüzü
yüreğime doluyor, gecenin poyrazı
akreple dans ediyor saatin yelkovanı
duvarlarla yumruklaşırken soluğum

renklerimi döktüm
toplamadınız


ağıtlı dünlerime
hiçbir şey demeden
pır pır ediyor sokak lambaları
hançeri bağrında bir yürek
sigara dumanında anılara boğuluyor

gözüme gül kaçtı
koklamadınız

kuşlar düşüyor pencereme
yorulmuş onların sesleride
kuşlar tedirgin, ben yalnız
sürüklüyoruz geceyi
gülen surat çizmem de faydasız
camın buğusunda belli belirsiz yüzüm
sus, ağlama diyor gözlerime

bir mendil uzatmadınız


bunca zaman masalının altında saklamış
bayram şekerlerini uzatıyor çocukluğum
merak edip gelmiş bu anı trafiğinde
sol yanına fısıldıyorum
yaşlanınca düşlerin terkedildiğini
yüzümde gezdiriyor umut kokan ellerini
beraber soruyoruz aydedeye
yıldızları ve gökyüzünü tekrar verir misin bize
ay bile kaçıyor bulutların gerisine


ayaklarım artık tâkatsiz
oturuyorum sandalyeme
yüzüm düşüyor önüme


hani nerede elleriniz
saçımı okşamadınız...