Hapishanedeyim Anne

Hüküm yedi yüreğim, suçum ağır anne.
Hakim karar verdi, cezam müebbet...
Kabirdeyim, yatağım kuru tahta
Şimdi yüreğimi nefes bile ısıtamaz anne...


Yalnız ben değilim kalan burada
Kaderimi paylaşan Yusuflar da var anne.
Çizerken hayalini dört duvara
Düştüm anne zindanın yedi katına...


Satırlarıma ağır gelirken yokluğun,
Kelamına sığınıp, ağıt yakar kanlı gözlerim.
Harf harf dökülüyor yaşlar bağrımdan.
Avutmuyor elimdeki siyah-beyaz resmin!


Ne de zormuş kimsesiz kalmak.
Ne dostum kaldı burada, ne arkadaşım.
Tek sırdaşım var,
Oda yüce Allah.


Yıllar oldu kimseden gelmedi bir selam.
Parmak araları ağarttı saçımı, etmedim isyan.
Acım varsa yüreğimde dindirdi yaradan.
Bir yanım uçurum, sol yanım ziyan...


Mahpushanenin defteri, kalemi olmaz.
Kalemin kanın, kağıdı yüreğindir.
Duvarlara çentik atamıyor ellerim
Kahroluyorum/sensizliğin bağrında asılıdır gözlerim...


Katran karası gecelerde, kabuslarda döktüğüm ter
Geceler rüyalarımdan düşer.
Kefene pay biçilmez günlerim, sayısı düşmez ömrümden teker teker.
Hakka ulaşacak canım elbet
Ah annem... Yalnızlık ecelden beter!


Buraya en azılı katiller geliyor.
Kur-an onları nuruyla aklıyor.
Katiller bile Yusuf kokuyor.
Anne... Burada insanın nefsi haramı unutturuyor...


Ben alıştım soğuk mermerlere sen diye sarılmaya.
Dillimde sureleri okurken, döner hayalin semalarda.
Secdeye eğildiğim an, kıyamet kopar içimden yarınıma.
Ne zaman el açsam Allah'a
Dualarım sizin için beni artık kayırma.
Dedim ya anne cezam müebbet...
Sen babam'a yokluğumu aratma.


Mil çektim geçmişime.
Son kez düşür kalemini, mektubumun ön yüzüne.
Ve üzülmeden söyle sancıyan kalemine,
Çıktığımda babam ölmüş olur mu anne?