Harman

Sararmış başak tarlaları gibi rengim
Yeşilinden akıp kurumaya yüz tutmuş
Ağustos sıcağında kalmış gibiyim
Cana can katan yemyeşilden
Başağa durmuş, döküldüm döküleceğim
Toplayanım yok, harmanım olmayacak
Kendi kendimin tohumu olup büyüyeceğim
Elbet ilk beni ekenlerin kâbusu olup
Aç, bitap, ekmeksiz ve bensiz edeceğim.
Sararmış başakların boynu büküklüğünde halim
Artık bir el atan yok mu deyişlerin çığlığında
Bekleyişin son noktasına kadar geldim nihayet
Tarlaların kurumuş toprak kokusunda kaldım ben
Artık ne isterim ne de gelirim harman yerine
Toprağın sert örtüsünde bundan sonraki yerim
Ne bir eksilme olacak ne bir taviz ışığı yakılacak
Elbet toprağın bereketi benimle beraber
O aç, bitap, ekmeksiz ve bensiz yaşayacak.