Hasbahçe'de Solmadın

Yıllar sonra anladım yaratılmış nisâ'yı,
Sözüne güvenip de çıkmam gönül dağına.
Emânete uymayıp ters çevirmiş yasayı,
Hüdhüd kuşuna benzer bülbül konmuş bağına.


Sevdâların adına halel gelmesin derken,
Oyun bozan mı nedir mızıkçılık ediyor.
Halimi hiç sormadan bırakıp gitti erken,
Ben mi sevmişim seni bunları kimler diyor.


Yüreğimi emânet etmeye de gelmiyor,
Bir punduna getirip Bezirgân'a satıyor.
Gözyaşlarımı görüp vefâ'yı da bilmiyor,
Düntanın bir ucundan savurup da atıyor.


Gezgin gönül kuşunu indirmek kolay değil,
Yurt edinmiş kendine göklerdeki serâbı.
Kırk yıllık bu sızıyı dindirmek kolay değil,
Yarama merhem ettim makberdeki türâbı.


Adem'e uykusunda eş olarak verildin,
Yıllarca dert verirken yine nâdim olmadın.
Cennetten kovulurken Serendib'de dirildin,
Bin cefâlar etsen de hasbahçede solmadın.