Hasbelkader

Kayıp bir mevsim büyüyor içimde,

Şafak bildiğim zamanlara

Çıkmıyor sabahlar

Ve güneşler doğmuyor çaresizliğime

Kavruldukça acının en derininde

Derme çatma düşler,

Gönlümün dalından düşüyor

Kasım’a çalan bir ayrılık ile

Topraklara…

Hasbelkader,

Efsunlu bir yastayım.

Durmadan dert ekiyor hayat

Umarsız gözyaşlarıma…