Hasret Ve Direnç

Odamız aydınlık
Ama karanlığa bakmalıyız şair

Sıcak çorba süzülüyorken boğazımıza
Metin'in serum sızıları damarlarımızda

Işık kör
Işık topal
"Yandı gülüm keten helva"
Aciz bir inleyiştir kirlilikten bu yana

Ah Temmuz
Yine harflerinden amansız bir gece daha döküyorsun
Umarsızlığımıza

Duymazlar
Merdivene tutunmuş iki elin sesini
O eller ki
"Bir elin nesi var..." masalından çıkagelir
İki elin hiçliğine

Oysa
Sabahları bu yola Hasret dizilirdi
Ve Behçet her ayağa kalktığında
"Beyaz bir gemidir ölüm" güvertesine
Çocuklar toplanırdı

O çocuklar ki
Kirazdan, çilekten uzak
Saklı medeniyetlerin festivali
Üçer beşer halaya duran gözleriyle
Gamze gamze büyüyeceklerdi

Sen yine de gülümse şiir
Dinlemekten asla korkma
Bu sesler vahşetin yüzü
Unutma
Her engelin mutlak aşılasıdır özü
Ki engel
Senin adımlarına yetişemeyen
Siyahın hegemonyası kadar büyük
Ve bir o kadar kabulsüzdür
Öfke düşe kalka büyümez siyahta
Çünkü hiçbir siyah çocuk nedir bilmez
Ve sadece çocuk
Adam olmayana ezberletir mavideki sihri

Odamız karanlık
Ama aydınlığa bakmalıyız şair

Duman altı sohbetler
Sahile vurmuş aşklar
Sevgiliye özgü kızıl nöbetler
Kavruluyor Temmuz'suz geceler

Ses aciz
Ses soluk
Demir ökçelerin altı üst olmuş
Yağıyor oluk oluk

Bil ki Aziz dostum
Memleket memleket olalı yaşanıyorsa da kıyamet
Yazacağım
Yazacaksın
Yazacaklar ki
Şair şair olalı bitmez aydınlığa hasret
Karanlığa direnç...