Hasretin Öldürdü Beni
adini kalbimle askla kazmistim,
güzel bir rüyayi gercek sanmistim,
günlerim günlerden uzun,
gecelerim gecelerden yanliz,
bitmesin isterdim  umutlarimiz..
ey sevgili!!
dün bana eserdin, yarinsa ellere
bir soluk kadar yakin, yildizlar kadar uzak  sevgin,
bir umuttu yanlizligim
bir seyleri paylasmamakti belki 
yarali bir serceye aglayan bir buluttu
belkilerle dolu bir hayatti bu..
sanma ki !
sigindigin sanal ask limanlari unutturur beni
kader deyip te avutma beni,
özlemin bir nehir olmus, yarali yüregimde
yardi gitti senli icimdeki kor atesleri
yanginin olmus bu sensiz serseri
bilki!
benim hayatim senin yolunun üstüne cizilmis,
yoluna cikarim herseferinde gittigin sehirlerde
beni hatirlatir herseyyiyle 
hayalinle yattigim!
soguk tenhali gecelerimde
 birtek sen varsin
gelecegimde!
bilki gittigin gün
sizip kalirim sessiz köselerde
eller tanimaz beni, sorsalar?
söyle sen tanirmisin
sana asik bu  sevgiliyi!
elveda!
şimdi geceler çaresiz 
geceler sensiz bir öpüşten daha sıcak 
şimdi kara toprak gelip konar dudaklarıma sensiz
söylemiş miydim? ey sevgili
 hasretin öldürdü beni



..yoğundu hüzün zamanın ağırlığını kaldıracak gibi değildi mısralar umutlanmak istese de sevda finalinde fırçalar koyu renkle boyamıştı güzel şiiri..teşekkürler serpil hanım..tebrikler...