Hasretle

Yokluğun neyin eseri
Günler hırpalandı ardından
Birikiyor gün geçtikçe acılarım
İçimde büyütüyorum maziyi
Sürekli bi' harbin içinde çırpınıyorum
Kendimden binlerce mil uzakta
Karanlık yağmurlarında sebepsizce ıslaniyorum
Yorgun düşmüş ayaklarım
Her gün daha da geriye gitmekten
Azılı bir pence gibi saplanmış geçmiş düşlerime
Yıldızlar manasını yitirmiş
Gökyüzü yorgun düşmüş
Çelişkilerle dolmuş zihnim
Kemirir durmadan tenimi
Aklım ve kalbim
Sonu olmayan ışıksız yolların izinde
Bitmeyen aşkın, görünmeyen izleri peşinde
Sürüklenip duruyorum
Sürgünüm yıllarca yandı içim
Gözlerimden hissediliyor hasret
Kokuna özlem duyuyorum
Hatrım da kalan sesinle
Tez vakit vuslat ümidiyle
Geceye yağan yağmurlar adedince
Özlüyorum seni
Ve biliyorum
Elbet kavuşacağım SANA...