Hastalık

gökyüzünde tek bir taşın görünmediği limanlarda
martı sesleri hayal ediyorum
kıyılara çekilmiş sandalların
sahipsiz kaldığı saatlerde

üzerimde
haki bir ceket,
iliğimi kemiren bu mudur?
kimsenin farketmediği
yuvasında bir karıncaya
imrendiğimse doğrudur.

hiç bir şey
değişmiyor nasıl olsa
elinde mikrofon
sen şarkılar söyle
kahkahalarla güldüğümüz o sıcak gecelerde
ılık bir çay gibi, okşa yüzümü
bir doktoru iyileştiren hasta misali
gözler hiiiiiç açılmasın.
yatakta ve sessiz
gelenlerin ne getirdiğini
düşünmüyorum artık.

odam
ağıt yakılmayan
bir cenaze evinin ortasıdır.
bu saatten sonra bana
hasta ve umutsuz
bir doktor lazım.
bilmem anlatabiliyor muyum?

19.02.2013