Hastanede Yaşadım Hayatımın Bir Gününü

Ne güzel şey rabbim cehalet dünyada,
Herşeyi yaşıyor rüyada, hülyada,
Allaha şükür beynin unutma özelliği var da,
Yaşadıklarımızı unutup, hayata devam ediyoruz bir çırpıda

Bekliyor insanlar saatlerce sırada,
Birileri diyor, bu hal geçmişten iyi ya,
Çekilen tüm ızdırap, verilecek heyet raporuna,
Aksi halde hastanın hizmet alması zor yurdumda,

Açıklayamadım kendime, ne mantığı var,
Üniversite hastanesi geldi bizlere dar,
Sırada bir sürü hasta, hastanede bir makine var,
Her hastanın da farklı farklı hikayesi var,

Doğru bizde rüyasında doktor görecek eş yok,
Hastalığımızın da tıbben çaresi yok,
Biz Atamın dediği gibi Türk Hekimlerine emanetiz,
Onlara emanette bir gün belki öleceğiz,
Ama onlardan asla vazgeçmeyeceğiz,

Denek olacaksam bile ülkemin hekimlerinin deneği olmak isterim,
Bilirim ki benim üzerinden öğrenilen bilginin yarın birine faydası olacak,
İşte ben bununla bile mutlu olur, övünür ve sevinirim,
Elin bilgisinin, benim insanıma ne kadar faydası olacak.

Dediğim gibi yarın bu yaşadıklarımızı unutmuş olacağız,
Hayata kaldığımız yerden devam ediyor olacağız,
Bizi unutanlar da unutmaya devam ediyor olacaklar,
Kimse demeyecek şu hastaneye 'bir makine daha alalım' diye,

Ya bütçemiz olmaz, hastaya hizmet için ya da ihtiyacın farkında değillerdir,
Keşke bir gün o hastaneler gidip tebdili kıyafetle ziyaret etseler,
Kişilere aylar sonra gün verilmesinin nedenlerini öğrenebilseler,
Ve hatta hasta ve hastane ihtiyaçlarını etüt edebilseler,

Emin olun hiçbir hasta kendisine acınmasını istemiyor,
Sadece verdiği vergiye karşılık hizmet bekliyor,
Örnek alınan Avrupa'da öyle değil mi?
Bir göremedik ama giden biliyor, görüyor.