Hatıralar

Bir aksisedayım kendimden kendime
Söyle aklım bana: yırtılan zaman mı?
Yoksa ar damarımı hatıraların
Leylî bakışlı mecnunelerin karargahı olmuş gönlüm
Ey hafıza ! Kan sızıyor ne varsa hatırladıklarından
Hayatım! Yanlışların doğruların kadar çok
Anlatabilsem hüznün rahminden doğan kelimelerle
Mutad edindim geceleri yazmayı
Sırdır çünkü şiir : ayan olsa da başkalarına
Neyimsin benim öteki zamanlardaki kadın?
Bir düşman gibimi büyüttüm seni içimde?
Serzenişti aslında öpüşmelerimiz bile
Söyle kim kimin uçurumu?
Bilmiyorum kaç kişiydik kendimizde
Bir çığlığın içinden tutuyorum seni
Pek de İstanbulsu
Üstünde insanların, gülümsemelerin, konuşmaların gürültüsü
Tramvayların,vapurların gürültüsü
Bitmiş, bitecek aşkların gürültüsü
Aynı yasakların, aynı tuzakların gürültüsü
Tutuyorum, sarılıyorum, avutuyorum
Karanlık iliklerimize kadar kemiriyor bizi
Vakit dar
Kollanan düşlerimiz kovuşturuluyorlar durmadan
Arkana bakma ne olur
Horlandıkça tomurcuk verdi aşkımız
Vakit dar
Ağlamayı unutmadan gülümsemek gerekiyor hayata
Toprağa, çiçeklere , rüzgarlara dokunmak
Kapa kapılarını gece
Ölüm dayanmadan kapıya
Sev ,okşa,kaybet beni