Hay Aksi

Yüreğim hasret güder

dağlarda çoban

Masamda salatası

Aklım uçuk

fikrimde çıban

Ah şu sarhoşluk

Bir lokma almadan piyazdan

Yalpalayıp giderim birazdan…

Yine kırdık işte

Kafayı, kalbimizi, oyuncaklarımızı

Işıkları yanan evleri gördükçe

İçerime oturur ince sızı…

Hangi sokakta yaşıyorum ben

Hangi mahallede

Kim oturuyor

Dertlerimin üzerinde

İstesem zalimleri üzerim de

Karıncanın dahi günahını taşımak ağır gelir

Vefasızlık yok üzerimde…

Ki masumiyet dediğin

Şifası keşfedilmemiş çiçek

Misafirlikte uyuyakalmış çocukluğa dair

Bakarsın bizi de oyalar yazdıklarıyla

Başkalarının çektiği acılardan söz araklayıp

Gönül hırsızlığıyla yargılanan bir Şair

Sanki akvaryumda gibiyim bu şehirde

Hâlbuki aşktan bahsedecektim şiirde

Ama gidince son Tramvay

Son Otobüs

Son Taksi

Kalakaldım arafta 

Ve son sigaramın efkârlı nefesine güvenirken

Ateşim bitti

Hay aksi!