Hayal

Canım...
Kollarım sardığında tenini,
gün, geceye dönüyordu.
Alacakaranlık, yorgun bedeniyle iniyordu Beylerbeyi üzerine.
Tenin değdiğinde tenime,
parmak uçlarımdan kirpiklerime dek titredi bedenim.
Gözlerin,
masum, yeşil gözlerin,
bakıyordu derin,
delerek gözbebeklerimi, ta içeri.

Canım...
Kollarım sardığında tenini,
Yoktu inan, benim için daha büyük bir hediye.
Dudaklarım alnında,
sıcaklığın sînemde,
aşkın kalbimde,
ve kenetlenmiştik aşk-ı ebedi ile.

Canım...
Hayal idi gerçi ama,
Hayali bile dünyalara bedel idi.