Hayal-i Sen

dün gölgenin tırmandığı merdivene baktım
elinde küçük bir çocuk
az daha aklımı kaçıracaktım ...

ben...
okyanuslar kadar derin
kafeste balık misali
içinde kaldım o gözlerin
ve uykulu akşamlarımda
visaldeki acılarımı bi kenara bırakıp
bir sokak lambası altında
adını her yere karaladım
ve yine uykulu akşamlarımda
kahve diye gözlerini yudumladım.

ellerinden devşirir yalnızlığım...
senin bende bıraktığın emellerini

ve yine dün demiştin..
al bu çocuk senin hayallerin
ona iyi bak ve kol kanat ger

neden gidiyorsun..
madem bana kol kanat germiyorsun
dur da gölgende yaşayayım...