Hayal İçinde

Yıkılsın şu dünya
Karşımda durmadan çekip gitsin
Bir insan figürü olsun gölge
Ezeyim onu ışığımda yok edeyim.

Elimde bir buzbağı şişe olsun
Tarta tarta geleyim içinden karanlığın
Ortada sokaklar kalsın yalnız
Beni tanısınlar, yakın dostları olayım.

Ne kadar bilmeseler de sesimi,
Hissetmeseler de nefesimi
En yakın dost olalım
Can da olalım bir hayli.

Sonra biri çıksın oradan
Belaların baş mevkisi o sokaklardan
Uğruna sır vermediğim
Dokunamadan uzaktan seveceğim biri.

Benden uzak olası misali;
İstesem de, paralasam da kendimi
Zarar veremeyeceğim kadar uzak misali
Yüreklerin eşit olması ihtimali hariç tabi.

Hani "Asaf"'ın dediği gibi:

'Ben birini sevmiyordum.
O da beni sevmiyordu.
Bir gün bir yerde randevulaştık.
Ben gitmedim.
O da gelmedi.'

O sokaklardan sesleniyorum şimdi
Kaybetmek pahasına her şeyimi
Yırtarcasına cesareti ve merhameti
Hissettirerek sokaklara kendimi:

"Bir fotoğraf gibi olamam ki bakıp da alışasın
Bir yara gibiyimdir ne zaman baksan acırsın.
Bana dokunursan yanarsın
Dokunma sakın sen de acırsın."