Hayalet Islığı

Bugün günlerden Perşembe

İçimde metruk bir binadan sesler yükseliyor

Gözlerim seni arıyor adını bilmediğim şiirlerde

Seni görebilmenin umuduyla yıpratıyorum kendimi 

Bakınıyorum bütün çıkmaz sokaklara

Ne senden bir ses var ne de bizden

Uzaklaşıyorum

Ölü anılarımızı bir başka şehirde unuttuğumu sandım

Kim bilebilirdi ezgisi yanık bir şarkıda

Yahut her şeyden bihaber yağan yağmurda

Unutmak istediklerimin yolumu keseceğini 

Senin sularında senli boğulmalara 

Yine senli umutlarla çırpındığımı kim bilebilirdi

Bazen kelimeler kifayetsiz kalıyor şairin dediği gibi

Belki susmak zorunda olduğun şu süreçte

Seni darlamak seni aramak seni sormakla hata ediyorum

Ben böyle bir çaresizim

Kendime kızgınlığımın bilmem kaçıncı baharında

Yine kendimi teselli etmenin acısındayım 

Seni özlemenin ölümü olacak mı

Beyaz bir güle bahsettiğim çehreni

Unutabilecek miyim bir gün

Bak yine Hayalet Islığı çalıyor

Kim bilir hangi duvarlara bakıyorsundur uzun uzun

Oysa ikimizde aynı gökyüzünde

Aynı karanlığı paylaşıyoruz 

Bugün günlerden Perşembe sevgilim 

İçimde el yordamıyla bulduğum bir avuç keder

Bir tutam kırgınlık var kelimelerle anlatamadığım

Olsun alışığım ben

Öyle uzadı uzadıya konuşasım yok

Özlemiştim sadece biraz 

Onu da fazla görebilir, konuşmazsın belki

Olsun alışığım hepsine ben