Hayalin Ve Ben

Hayalinde daldıktan sonra derin uykuya, gözlerimden akan kanları avucuma dökmek için
yaslanacağım bir omuz bile kalmaz artık...

Aksamları sevemedim bir türlü,
Uykuyla buluşturan saatlere durak olduğundan belki,
O narin bedenin de teslim olunca uykuya,
Artık hayalinle dertleşirdim,
Çünkü o, önce seni uyutur sonra uyurdu,
Bir gölgem kalırdı,
Yalnızlığa olan korkumu yendiğim gölgem,
Varoluşumu belki sırf bu yüzden sevdiğim gölgem.
Ama şafak vururdu son darbesini,
Gölgemi de alarak yamacımdan,
Gözlerimdeki kan yerini safağın alacasına bırakır,
Kalbim intikam alır gibi çarpardı sabahları,
Tam bırakırken benliğimi,
Yorgunluğun acımasız, çivili yatağına,
Bir güneş gibi doğardı güne uyanışın...