Hayallerin Günahları

Okunmaz bugün
Sokak kaldırımlarına
Adım adım düşürdüğüm
Yalnızlığa koşan adımların isimleri

Yarınımı düşünmeden
Soyundum bana varıncaya dek
Tenimi yakan maskelerden
Şimdi yüzüm
En az ruhum kadar çıplak
Ruhum ise
Bir ömür uzağında
Çocukluğumdaki masumiyete

Hayallerimi sıkıştırdığı vakit
Hayat,
Dikenli gerçeklerine
Aktı siyah olan kanı
Binlerce kez tekrarladığım
Dinmeyen intikam yeminlerime

Oysa ki bu akşam
Bir katil gibi çöktü gırtlaklarına
Yağan kar
İsimlerin, yeminlerin, yalnızlığın
Ve utandırmıştı çıplak yüzümü
Bir tek
Günahkâr düşüncelerimi yenemedi
Onlar
Hala parıldar kör benliğimde
Kışa düşen kömür parçaları gibi