Hayat -1-

12 Şubat





''Hayat!''
Mümkün değil bugün durgunluk,
Sözler yol vermiyor yollara..
Arada akıp,sıkışıyor,yolcular!
Alıp,sarmış,sarmalamış dört bir yandan;
Yalnızlık!...
Bir tatlı aşk gülüşüyle kabaran mimikler,
Derinden derine akan bir çağlayan!
Ve bir eda şimdi gamzelerde;
Sevgiyi anlatan!

Bir umut korku dolu akşamlara,elveda,diyip;
Sakin mavi beyazlara el uzatmak mı amaç!;
Ve bir matemden uzak!
Sessiz karanlıklarda beyaza yakın,
Hülyalara mı dalmak!?
Bir yağmur bulutundaydı da anlam,
Göremedik!
Düşen her damlada ,işlenendi yüreğe;
Ayrılık!..
Bilemedik!
Sevilirdi yollar,yıkılmalıydı dağlar,
Aşamadık,tükenir oldu umutlar!
Dedi şair ; '' Dostumundu teklif;
Düşmanındı ısrar! ''
Anlamadık,anlatamadık;
Yollara kurban,dağlara köle,
Ve denize hasretti hayat!;
Yaşayamadık!...
Dizildi kelimeler bir bir boğaza,
Gemiler geçemez oldu karşı kıyıya,
Limanlar battı!
Yürekler kabardı, tsunami misali!
Taştı,taştı,taştı; Yalnızlık...
Şair bilemedi,
Şair olamadı öyle, gülemedi..
Anlamadık biz,
Sevemedik,dünyayı,alemi..
Gören hiç olmadı kahverengi gözleri,
tutan çıkmadı,kaçaktı elleri!..
Küsüldü dağlara...
Kırıktı taşlar!
Koşulamazdı yollarda!!!!