Hayat

Hayatı karalarken senin yüzünden kâğıda
Serbest, biraz güvensiz bir çocuk anlattım.
Ne sebebi belliydi hatıraların, nede bir vedanın.
Dermansız ellerime haykırırken sözcükler
tir tir titrerdi parmaklarım.



Gelişini yazmaya kalksam, hatıralara kızarım yine.
Sana kızarım, küserim hayata.
Sebebi sen olursun diye ağlarım.
Beddua etmeden seni sevmeye, meydan okumaya


adamak kadar gerçek senlerim...

Her merhabaya kafa sallamak kadar basit beklide,
bilmiyorum, bilmek bile bir bilmeden geçiyor artık.
Belki, sana mayışmış bir kalbin etrafında dönüyorum


gündüzlerim bile karanlık, sonsuzluk bile yakın artık.
Sensizliği karalarken, senin yüzünden yine bedbahtım

Artmayı bekleyen bir bekleyişin ortasında sana haykırışım
Dönmeyeceğini bile bile çağırışlarım var, sana sakladığım.


gel desem gelmeyeceksin biliyorum, sevmek kolay değil.
Anlatmak istediklerim ne bazen onu bile bilmiyorum.

Dizleri üstüne çökmüş bir çocuğun haykırışları mı yoksa yazdıklarım,
içi kanamış, biraz ben kokan bir ömrün dizeleri belki yazdıklarım.