Hayat Bir Hevestir

Geçen her bir dakika yıllar aldı benden

Ben bu hayattan bir şey anlayamadım.

Fakat dün düşmüşüm gibi kanıyor dizlerim.

Daha dün gibi yaşlarım.

Korktum her akşam, yarından.

Hep hatırlattım kendime sesini.

Bir fotoğrafın kaldı geriye, etrafı izlediğin.

Resmin bir hayal hakikate yakın ruhsuz bir gölge.

Gözyaşlarımı döktüm ardından tez gel.

Filizlendi bastığın kaldırımlar.

İnsan konuşamadıklarını içinde büyütüyor

Benim sessizliğim, otuzbeşi geçti.

Uzun bir yoldayım yasım, yaşım, gözyaşım.

Etrafımda dolaştı hep korkunç bir karanlık.

Gün aydı demeden bastı gece.

Ve ne zaman sevinsem,

Tebessümüme yağdı yaşlarım.

Saklayamadım hiç duygularımı.

Zaten her zaman ilk ben sobelenirdim.

İnsan ne vakit öleceğini bilse

Bu kadar kasvet dolu yaşar mıydı?

Hayat bir hevestir kursağımda salıncak kuran.