Hayat Dediğin Bu Mu

Hava çok bulutlu

Kapkaranlık 

Yağmur yağıyor

Gündüz bu kadar karanlık niye

Ruhu hüzünlendiriyor

Elektrik açsan faydası yok

İçi daha çok sıkıyor...

Kimseler yok dışarılarda

Bir iki şemsiyeli

Hızlı adımlarla yürüyor, ellerde poşetlerle

Markete alış veriş etmeye

Ev oldu mesken yeri

Her şeye zam geldikçe gelmiş

Yüzler somurtkan gülmüyor...

İşler kapalı, iş yok

Cüzdanlar boş

Ne alıp ne getirecek

Evdekileri mutlu edebilecek mi?

Bu ne sıkıntılı bir hayat

Bir yandan korona korkusu

Bir yandan geçim derdinde insanlar...

Hayat sıkıyor

Hastalık korku veriyor

Hassas yüreğim 

Haber dinleyemiyor

Duysam sıkılıyor, insanların perişanlığını

Dinlesem çok üzüyor

Dinlemesem olmuyor...

Bir yandan çekilen hasret

Bir yandan özlem var içimde

Kalp oluyor pür perişan

Bugün kendi benliğimi unuttum

Daldı gözlerim etrafa

Düşündükçe, gördükçe içim parçalanıyor

Gözlerim yaşarıyor, durduramıyorum.