Hayat Duygusaldır Ayrılıklara Binince

hüzne sirayet çıkıyorsun artık düşlerde
yüksek tansiyon özlemlerin avucunda
kıvılcım elimde uyuyorum
dönerken gece sabaha sessizce
hiç aldırmıyorum
hiç ellemedim bıraktığın vücut izlerini
bağrım!
bunu yapmayacaktın
bilirsin önemsizlik öldürür beni
ama sen ölmemi istemiyorsun
hem canımı acıtmak kadar sevmedin ki hiç beni...!





hoşuna gidiyor biliyorum
bir fincan kulpuna hasret tepinişim
yuttukça fallardan arta kalanları
yalıyorum özlemle
bir inanıyorum bir inanmıyorum
aşk bu kadar elektiriksi mi
bir anda kesilir mi
yalan de bana hadi
yalan!
paprika etkisi olmalı bu
elimde bıraktığın titrek ısı duruyor hala
saçlarına karıştırdığım parmak izlerim
nasıl yok olur yıkamakla
ama sana kızmıyorum
kaderim...!





suhulet yangınları sönmüyor yalanlarla
kendimle dalaşa hep yenik başlıyorum
yarınlara güdük uyanmak mı arta kalan
böl beni istediğin kadar
al kendini çek çıkar
ama yine çoğalıyorsun zorla mı
neden acımasızsın bu kadar
tüylerine değdikçe dilim
daha bir oturuyorsun bebeklerime
gözlerimin sarısına değiyor mavilerin
yeşil görüyorum elimde değil...!




infial yutuyorum her andığımda
evcimen isyanlar tutuyorum avucumda
gece kuşları gibi haraket eden her şeye dalıyorum
açım
aç
doymamış sevda oranım gittikçe sağırlaşıyor
tavuklar gibi tünemekten kamburlaştım
birikiyor nefeslerim içimde
mücbir sebep öksüyorum yalnızlığa
söyle onlara
sormasın kimse seni
ben boğuluyorum adını anınca...!



kapı eşiği ezikliğinde mahrem sorgular
düşünceye konamayan kaçtığın acı hatıralar
duygusal bir sis bombası patlar
acı bibere dokununca ahlar...!



kavgasız özlemler gün deviriyor ardısıra
ardınsıra
ehilleşti artık körpe baharlar
artık kışa göçmüyor
önemsiz olmanın önemi tüterken bacalarda
haberin var mı!
gelincikler bile kavgalı artık papatyalarla...!





vuslat el sallıyor resimlerden
berhudar bir mevsim artık hazan
karmaşık temaşa, aldırışsız bir yaşam
bastığın yerleri doldurmuyor tüm çabalar
nasıl bir isim yazılır bilmem
bunca yaşanmışlığın ardından kafa kağıdına
aristokrat bir sefalet mi
ölmek bundan daha rahat!
göçüp gitmeli artık buralardan
hangi ülkede devamlı gece var...!



unutabilirim!
çıkabilirim belki!
kapalı kaldığım tükürüklü zarflardan
unuturum belki
belki bir eskici kurtarır tüm günahlarımdan
ama, yerinden büyük anılar
ama, ceplerimdeki bulutlar ıslak
ama, güven kendini kaybetmiş arar halde
ama hala sevginin yanında cüce
ki; zaten bulsa ne olacak
kaybın bir dünya ,zihnin yılan deliği kadar...!



kutsal hitamlar kadar alıcı sözlerin
koparmayan bıçak!
Tanrı taşınmayacak yük yüklemezmiş
yüküm!
o zaman tüm kabahat nasıl benimmiş!
angaryaya dönmüş ulufe dağıtırken şimdilerde sevda
kesilmiş ayakları yerden!
sadece kafası havada!
yanarken bir yanından hala
neden suda ayak izleri arar maaile
ölümden çok sevmemiş olsa...!



kelamlar kendi dalında intiharda
alınma ama sen Asude
işte alışkanlık zor ezber bozuyor
yokluk her şeyi yaptırıyor insana
izlerin izleri yine varıyor sana
hayat ;
bir ölçek sevmek ve bir taşım yaşamaksa
dokunuyor işte
taşıyor
bir yanı yok nefes almalar
anla/sana
dokunuyor işte sana dokunamayınca
gömülüyor sulara
taşıyamıyor kendini
yokluğun elem be gülüm hala

öyle ya;
yokluğa binerse hayat
saldırıyor işte ne görürse
neye binerse susmuyor


ha/yat duygu/sal/dır işte...!





ToprağınSesi