Hayat Hiçbir Zaman

yalın harflerle yazıyorum dalgalı köpüklerini
hayat hiçbir zaman mükemmel değil ne de olsa
suçsuz kelebek kanadı tozu bile yokken evrende
yazarken bağışlıyorum yaş odun yanığı dumanı kokulu
çocukluğumda kirliydi kış pencereleri merdivenler
ayakkabılarımın içi çamurluydu hasır şapkamda ölü kuşlar
mutlulukla mutsuzluk arası ve yazlık mahalle aşklarım
bağışlıyorum şimdiden yana hiçbir şey yaşamamışlığımı

pamuktan yol arzuları duyumsuyorum hepimdeki hiçliğine
kıvrım kıvrım nokta nokta hece hece el değmemiş düşlerle
yığınlarca acı en uzun ölümle bile akıllanmayacakken
seni bulacağımı düşününce rıhtımı oluyorum ılık geçişlerin
ufak ufak yol alıyorum dönemeçlerden ibaret umutlarımda
kapımın önünde biriken yaşanmamış zamanları süpürüyorum
bağışlıyorum bugüne kalmayanı ve yok olanı yarına