Hayat Ölümü Unutma Telaşı

Elleri bir ileri bir geri
Kararsızlık vaktiydi haykırışlar
Bir kendi duyuyordu

Korkuyordu başlangıçlardan
Bitecek diye

Takılıyordu zihni bu telaş ne diye


Elleri bir ileri bir geri
Arada masaya rastgele vuruyordu
İki dörtlüktü gideri

...

Tezgah başında
Dokuma ustası gibiydi parmakları
Ruhu hep arı

Ağlıyordu
Elleri bir ileri bir geri
Hey sen dedi yüreğine derinden
Git işine yorma beni

Nasıl olsa hayat
Ölümü unutma telaşı