Hayat Sahnesi

Hayat sahnesine çıktım ansızın.

Elimde yoktu kağıdım; doğal olarak bocaladım.

Diğerleri bana bakınca göremedi beni,

Ben ise haliyle utandım kendimden.

Zaman geçtikçe bu olayı kavradım;

Çizdim, gördüm ve bolca karaladım.

Ondan biraz, şundan biraz bir şey yarattım;

Hepsi oldum biraz ama hiç kendim olamadım.

Bundan dolayı tanımam kendimi; hatırlamam zaten.

Olmaya çalışsam da geçen, geçmiştir çoktan benden.

Rejiden uyarı geliyor: kapanmakta perdem…

Sadece pişmanım; zaten başka bir şey gelmez elden.