Hayat Senden Alacağım Var..

Yorgunluklarım susamışlıklarım
hatta aç kalmışııklarım var
Hayat senden onca cok sey
alacaklarım varki,
Gülmeye yuzumdeki aradğım, bir türlü
bulamadigim tebessümlerimi,
Kendi içime, kan misali akıttığım,
gozyaslarım var, hiç mi gülmez insan
fotoraflarında bilemi,gülmez
Gülmedi işte güldürmedi
bu zalim hayat yüzümü,Ama eymadik,
başımız hep dik gezdik.

Acımızla mutlu olanları da gorduk
Arkamızdan kuyumuzu kazanları da.
Dost diye yılana sarıldık hep,
dost görünümlü şeytanlar vardı yanımızda
hep veren olduk,maddi manevi çaldılar
yediysek cebinizden,çaldıysak
omrumuzden gitti hep
Hiç isyan etmmedik ALLAH'a
inatla içimze akıttığımız gözyaşı gibi
tebessümle baktık haya ta.

Olmadı be ANNEMM gülmeyi,yaşamayı
çok gördüler bu oğluna.
Geride kalan hüznüm mü,sorma annem
yaşanmış pişmanlıklarım gelir aklıma,
susarm kanarım ağlar gözlerim kan misali
akar yureğmin en derinliklerine
Bos ver sen annem bak ma bu halime,
yoo hayır acıtasyon deyil,
kimi zaman zerzeniş kimi zaman bir öfke,
vurur kalemime.
Yazarim kusarım,belki içimdeki
fazlalıkların birkaçını,ama çıkartamam
yasadigim onca acinin yasini

kurur damağım,tutulur dilim
soyleyemm ben bu düzenin taaa
gelmişine,geçmişine söverim
Bazen haykırırım,sonunu bile,
getiremez kalemim, ama bilirim
bu çaresizliğin feryadı dır,belki de
gençecik bir ömrün heba oluşudur
bazen bir kırginlık sarar benliğimi,
susarım,konuşmam,için için
cığlık,çığlığa bağırırken kalbim
suç işlemiş masum bir çocuk gibi,
susarım işte,küserim hayata

kırılmış yanımla bakarım dost görünümlü
çakallara.ve yine dayanamam
hasmı mı bile düşmüş görsem,
uzatırım elimi,en dosthane yanımla.
yine aldanırım
bile bile,sevdim ben insanları
oysa sen öğretmiştin be baba
sev demiştin,say demiştin insanları peki
peki neden öğretmedin be,babam
insanların,cin olmadan adam çarptıklarnı
neden babam neden öğretmedin
menfaatleri uğruna adam satıp,
yalakalık yapanların,birer aşağılık
iki yüzlü kancık olduklarını
neden öğretmedin be babam...