Hayat Seninle Güldü Yüzüme

saflıgını kaybetmeyen bir çiçek bile veremedim sana
uzaklardan uzanırken ellerim , erişemedim dokunamadım avuçlarına
içimde bir sızı büyüyor bilmem hangi düşümde diner acım
hayata attığım her çeltiğin ardında senli hayallerim var

dokunsam bilirim titrer ruhun ruhuma yerleşir
öpsem kalbin kanatlanıpta kalbimde mühürlenir
sarılsam , bırakmam zaten hayatım senin için
bir ömrü vermek isterim sen ne dersin bilemedim

nefesin olmak istedim hep sıcacık oldugunu hayal ettim
elimi yakan yazılardan uzaktım yoğurdu üfledim
düşlerimde bir ateş topuna dönen gözlerin
sadece sevişmelerimizde böyle olur sandım

saclarını dizlerime yatırıp oksayabilmek vardı şimdi
usulca sessizliğin ortasında seni öpmek
karamsarlıga düşen gözlerini görmektense
bütüm imkansızlıklara göğüs germek vardı

oysa bir gülüşüne dağlar delinmez mi sanırsın
bu can benden sana armağan olurda görürsün
yoluna serilmez mi bu aciz bedenim
anla artık düşlerimi , düşlerimde yasattığım senli hayallerimi

küllerin atesini mi gizlemiş senin
nefes olup essem küllerinmi kalır güzelim
hayat olur su olurum akarım yüreğine
konusmasın dilin öyle gidesiye

baslamadan biten bir sevdamı olmak istiyorsun
bu duygumu yanık kozamı sanıyorsun
hayat gülmedi benim yüzüme
sen güldün , sende mi bırakıp gidiyorsun

ben gülü sevdim ... dikensiz gülü deil...
ne kopartırım o dikenleri
nede battıgında ah ederim sana
ben sana yandım anlasana...

ellerin mi tutmaz ki bana git dersin
yüreğin mi işitmez ki askımı hissetmezsin
kanınmı durdu canım demezsin
ben sevdim seni sende sev beni...

hayat kime güldü ki bize gülsün
kime dokunsam ağlıyor gönül körmüsün
tuttum ellerini bırakmam seni
hangi zaman hangi mevsimde yasarsan yasa
aklıma düştün bi kere bu canı alsana ...