Hayat Yokuştur

hangi sokak
konuşmuyor ki
her yerde
buruk insan gözleri
hayatın yokuşlarında

denize koşuyorum
saklanacak yerleri yok ki
martıların
tuzlu sudan başka

poyraz esiyordu
ateşle olmak gibiydi
soğuk
çiçek kokuları geldi
imdadıma

avuçlarımda mavi su
içim ağlıyordu
gülüşlerin kurtarıyor
yine
siyah bir örümcek
ağlarını örse de..




22.04.2009 / çengelköy