Hayata Dair

yorgunduk üstelik kırılmış

dağa taşa insana ve kuşa

uzun yollar bıraktık ardımızda

yorgunduk üstelik sağılmış

buğday sapları gibi

bağda bahçede darmadağın

geçtiğimiz her şehirde

ıslık çalarak köpekleri çağırdık

ateşe işedik sonra

cinleri kovaladık en ücra köşelerde

olmadı çırpı bacaklı iri gözlü

kadınlara çarpıldık

yalnızdık üstelik efkarlı

hazır da değildik aşka başka şeylere

yaşamaya uzun süredir

keyfimiz beyde bile olası değildi hani

çam kokulu dağ başlarında

bir sancak gibi süzülüp durduk

çok düştük çok öldük çok

başka memleketlerin sokaklarında

ezgisiz acılı türküler söyledik

kimse duymadı sesimizi

zindanda askıda elektrikte

herkes herkesin suçunu üstlendi

sarhoştuk üstelik ezberden

aşktan ve şiirden uzaklaşamayacak kadar

dilimize yapışmıştı şırasından ayrılan üzüm

kaynattıkça kaynayan kazan

sanki anason kokulu bir kader

ne yapsak peşimizden ayrılmadı hüzün

koynumuza giren yılan yüzlü keder

sahile vuran bir ceset misali

yüzüne yüzüne vurduk suyun

vaka ki deryada yunusun karnındaydık

karada kuyunun dibinde

bildik aşktır bize kalan tek kelime

Kaptanıydık kendi teknemizin

üstelik yıldızlara aşık mavi sulardan uzak

her hayalin içindeki gerçek her başlangıçtaki sonduk

bir ihtimal aklından geçen çılgın projelerin

içinde oldum olası bunalan bu adamlar için

pasın demire sarıldığı kadar yakın

gözlerinin içine bakıp duruyordu her kadın

ölmek mi bir son mu öyle mi sanıyorsunuz

barakanın kapısında asılı duran

kurutulmuş deniz atının gözleriyle

güneşte kavrulmuş kum tanelerini düşünüyorum

hayatım ömrüne kurban edilmiş

rüzgar gülleridir seyret ve keyfini sür