Hayata Dair

Hayat ne kadar güzel ne kadar aydınlık dünya
Yaşamın sevincini içinde taşıyorsun...
Bir bakıyorsun karanlık çökmüş mutluluklara...
Birdenbire hayatın yükünü, sırtına alıyorsun...

Yalnız kalıyorsun ve çaresiz...
Bazen gitmeyi deniyorsun sessiz sessiz...
Nereye gidersen git bırakmıyor peşini yalnızlığın...
Koskoca dünyada kalıyorsun kimsesiz...

Yorulup düşüyorsun bir kenara
En az sen kadar yorgun yüreğin...
Elini tutacak birini arıyorsun, umutlu gözlerle
Kayboluyor ümitlerin, boş kalıyor ellerin...
Sadece yaralar kalıyor, kanıyor yüreklerde...

Yüreğindeki acıyı sineye çekip, kalkmaya çalışıyorsun bir başına...
Kimi zaman gücün olmuyor, yaşananları silip atmaya
Bir yerden başlamalı diye düşünüyorsun zaman zaman,
Ama hiçbir kuvvet yetmiyor, kendinle savaşmaya!

Gidenlere sitem etsen olmuyor,
Elveda demek en iyisi diyorsun...
Ama yüreğin hep, terk edenleri özlüyor...
Hem hayatla savaşıyor, hem de ölmekten korkuyorsun!
((HÜ-MAY))