Hayatimin En Güzel Anisi

Sadece senin yürümeni istediğim,
Kaldırımlarım vardı kalbimde.
Ve desenler vardı bastığın yerde,
Hayatımın renkleri;
Tamamen taşla kaplıydı o renkler.
Sen yürürken, atardı kalbim,
Kaderdi şehrim...
Sen güldüğünde cıvıl cıvıldı her yer.
Söylenen bir iki kelimeydi karanlık.
Gözlerimin gözlerin karşısında boynunu eğmesi,
Dudaklarının bir kere seni seviyorum demesi,
Tenimin tenine değmesi,
Hani derler ya , hayatımın en güzel anısı...

Hayatımın en güzel anısıydı bu,
Haykırdım durmadan sen hariç herkes duydu...
Rüzgar eserdi şehrimde kimi zaman,
Senin saçlarını tarayan, beni sana hayran bırakan.
Taş kaldırımlar birer umut fidanı oldu.
Sen geçtikçe üzerlerinden ,
Karanlık yerini aydınlığa bıraktı.
Yüreğinin rengini aldı sokaklarım.
Bir tek konusmaktan nefret ettim senin yanında.
Sözlerine bakmak varken.
Konusmaya çalışmak sadece acizlikti...
Tek başına kaldın bu şehirde.
Sen vardın sadece,
Sana anlattım herseyi;
Dinlemedin...
Yada dinlemek istemedin.
Sen vardın zihnimin beni götürdüğü her yerde.
Hayatımın en güzel anını yaşadığım,
Sol tarafımda bir yerde ....