Hayatımız Bitmeden

Sen çiçektin,
Baharda açan değil,
Kışın solan da değil,

Sen karlı dağların gelinliği,
Coşkun derelerin çağlayanları,
Buzulların keskin yanıydın.
Yağmaya üşenmeyen yağmur,
Kaykıla kaykıla yağan kardın.
Billur gibi damlaydın,
Bembeyazdın.

Hayallerin vardı, arzularındı onlar,
Amaçladığın yaşantının doğrularıydı,
Ertelemiştin ya hani.
?Bu gün çok işim var,
Görüşmelerim var,
Yok gelemem,
Siz gidin,
Ben katılırım size?.
Gibi mazeretlerin vardı.

Sabahları cam açıp hava almayı,
İki bel kıvırıp sağlıklı yaşamayı,
Bir bardak ılık su içip,
Sonra kahvaltıyı,
Zamanım yok diye,
Ertelemiştin ya hep.

Unutuyordun az daha,
Aşık olmasaydın tesadüfen,
Beklide evlenmeyi bile.
Unutuyordun.
Cicim ayların bile yoğundu,
Eşin bile dargındı sana çoğu,
Çocuğunun doğumunu izlememiştin,
Bezlenmesini bilmez,
Kokusunu bile zor hatırlardın.

Hep gidip görmek istediğin dağların,
Gecelerde harcadığın zamanlara kurban gitmişti.
Yürümeye korna sesleri arasında devam ederken,
?Doğduğum köyde yarınlarımda yürürüm? demiştin.

Yirmisinde ertelediklerini,
Otuzunda tekrardan kırkına,
Kırkında elline,
Ellinden altmışına,
Tam ertelemiştin ki.
Tık dedi birşeyler.
Kurulmuş alarm zili gibi,
Geleceğe postalanmış mektup gibi,
Neydi tık diyen?
Tutmamaya başlayan bacaklar mı?
Az gören gözler mi?
Yavaşlayan kalp mi?

Ertelediklerini yaşamaya and içtin,
Bir sabah,
Yeniden.
Çekip gittin başka yaşamlara,
Sevdiklerinin yanına,
Sevdiklerinle,
Varlıklarınla.

Sağlığınmıydı olmayan?
Oydu galiba,
Birde söyleşecek kimseciklerin.

Ne demişti şair;
?Özenle sakladığınız bir sarı lira gibi,
Ömrünüz.
Vakit gelip sandıktan çıkardığınızda,
Bir de bakıyorsunuz ki,
Tedavülden kalkmış?.



18.05.2009.İst.