Hayatın Çalımı

Hüzün ne yaban
bir kelimedir;
huzursuz eden,
gözyaşlarıyla boğuşmasına
sebebiyet veren...

Umutsuz olmak
istemedim
hayatta ama...

herşey onla
İşbirliği yapmış
sanki...

çıkmaza sürülen
bir araba gibiyim
kontrol edemediğim...

Hayallerimi suya
bırakmak zorunda
kaldığım;
bir teknede su alıyorum...

Direnç gösteriyorum
göstermiyor değilim
ama...

parçalarımı
hüzünün esaretinde gördükçe;
savruluyorum
hoyratça
bu teknede.

Tuhaf bir boğukluk
hakim tüm
bedenimde...

Ümitli ümitsizlikle;
uçsuz bucaksız
okyanusta
çaresiz bekleyen...

Genede inatla ve inançla!
karanlıkta kalmış
bu huzursuz yanımı;
bir küçük ışık hüzmesiyle
yeniden ve daha
güçlü ayağa kaldırmak...

Zorlu bir yolculukta;
güneşli yarınlara...


01.09.2010