Hayatın Cilvesi.

yıkılıp giden duvarlar gibi
sararıp yerde sürünen yaprak misali
herkesin bir hikayesi var...
nice zamanlar geçer
hatıralar dimağı deler
anmak istemezsin dilini yakar
herkesin birer hikayesi var.
hayat alır alır hiç vermez
verdiklerini ise hiç gözün görmez
alçak gönlün ödülünü nankörler veremez
hak hukukun da bir hikayesi var.
geçmişi güne taşımak akıl karı değilse
tarihten ders almak da boşa mı demek
kin tutmak yakışmaz insanız diye
boş kafa gibi hafızasız yaşamak mı gerek.
aldığım nefese bile muhtaç olduğumdan boyun eğerim
bilsem ki onsuz yaşanır o nefesi de almaz , öyle devam ederim.
öyle bıkmışım ki insanların hatır gönül bilmez
insanlık dışı hallerinden
bilsem ki o bilmediğim semalarda bana da bir yer var;
gideceğim bu hayırsız,kadir kıymet bilmezlerin illerinden.
şu hayatta herkesin bir hikayesi var.
kimi mutluluktan doymuş yüzünü asar
kimi mutsuzluktan bıkmış yüzünü yıkar.
her haliyle bu can bu bedeni bir gün yorar.
ruhum diye bedenimize hapsettiğimiz saye
bizi terk eylemek için eder bin bir gaye.
şu yerli yerinde gibi duran masa koltuk sandalye,
bir an önce çabalar dönmek için özüne.
herkesin bir hikayesi vardır hayatta hor görme
bir gülümseyiver insan oğluna çok da zor görme.
terkediver gururunu yeri geldiğinde,
bir gün o seni yalnızlığa gark etmeden önce.
yaşadıkça umulan hep daha iyisidir ya,
yaşadıkça bulunan hep daha özlenene gitmektir aslında.
gidip gidip sonra da
geride bıraktıklarının en iyisi olduğunu anlamaktır hayatın cilvesi.